Το τράβηγμα της μηχανής είναι η χρήση μιας μηχανής για να περάσουν το νήμα της δοκού στημονιού μέσω του σταγονόμετρου, να επουλωθούν και να καλαμώσουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις της διαδικασίας, κάτι που είναι μια προπαρασκευαστική εργασία πριν από την ύφανση. Ήδη από τη δεκαετία του 1950, οι άνθρωποι στην Ευρώπη, όπου η βιομηχανία άρχισε να αναπτύσσεται για πρώτη φορά, είχαν αρχίσει να αναπτύσσουν μηχανές για το σχεδιασμό στημονιών. Έχουν περάσει περισσότερα από 60 χρόνια από τότε που τέθηκε σε παραγωγή το πρώτο σχέδιο σε μηχανή. Η βασική δομή του σχεδίου που χρησιμοποιείται αυτή τη στιγμή στη μηχανή φαίνεται στο Σχήμα 1.

Η διαδικασία σχεδίασης στημονιού ελέγχεται από μια διάτρητη κάρτα. Το μηχάνημα είναι εξοπλισμένο με ένα κινητό κύλινδρο για να τραβήξει το στημόνι στη δοκό στημονιού. Η ταχύτερη ταχύτητα τραβήγματος έχει σχεδιαστεί να είναι 180 νήματα/λεπτό. Χρησιμοποιήθηκε βασικά σε υφαντουργεία βαμβακιού έως ότου ουσιαστικά διακόπηκε το 1991. Υπάρχουν περίπου δύο τέτοιες μηχανές στην Κίνα, οι οποίες είναι παλιός εξοπλισμός που εισήχθη από υφαντουργεία που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό.

Σύμφωνα με τις ανάγκες του σχεδίου στημονιού, το μηχάνημα χωρίζεται σε δύο μέρη: το κύλινδρο και το κεφάλι. Η δοκός στημονιού μεταφέρεται από το καρότσι με δοκό στημονιού και συνδέεται με το κύλινδρο, και στη συνέχεια το φύλλο νήματος που είναι έτοιμο για σχεδίαση τοποθετείται στον κύλινδρο. Η κεφαλή ορίζει τέσσερις κύριες λειτουργικές μονάδες, συγκεκριμένα τη μονάδα νήματος, τη μονάδα επούλωσης, τη μονάδα καλαμιού και τη μονάδα σταγονόμετρου.